Δημιουργία του κόσμου

ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ: ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΒΑΘΜΙΔΑ-ΤΑΞΗ: Α΄ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΩΡΕΣ: 2η από 2 

 

 

Προσδοκώμενα μαθησιακά αποτελέσματα:

1.     Οι μαθητές να διαπιστώσουν και να κατανοήσουν ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο ¨καλώς λίαν¨

2.     Να συνειδητοποιήσουν το ρόλο και τη σημασία που παίζει η ανθρώπινη παρουσία στην πλάση

 ΒΙΩΝΟΝΤΑΣ: Ανεστραμμένη τάξη/ «Σιωπηρό ερέθισμα με κείμενο»:

(Ο  εκπαιδευτικός γράφει σιωπηρά ή προβάλλει στον πίνακα σύντομο κείμενο: ρητό, απόφθεγμα, στίχο από ποίημα κ.ά. και περιμένει αντίδραση των μαθητών-τριών. Ανταλλάσσονται εντυπώσεις. Η φάση αυτή έχει γίνει πριν έρθουμε στην τάξη)

Έχει προηγηθεί μια ώρα όπου οι μαθητές έχουν πάρει μια πρώτη επαφή με το κείμενο της δημιουργίας του κόσμου. Έχουμε στείλει στην e class τη φράση: Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο «καλώς λίαν» και με μήνυμα ζητάμε από τους μαθητές να εκφράσουν την προσωπική τους άποψη για το πώς το αντιλαμβάνονται αυτό.

 ΝΟΗΜΑΤΟΔΟΤΩΝΤΑΣ:    «Προβολή εικόνων σε Power Point »: με θέμα την ομορφιά και την αρμονία του κόσμου.

 Οι μαθητές/μαθήτριες χωρίζονται σε ομάδες και  γράφουν σε αυτοκόλλητα χαρτάκια μια σκέψη ή ένα συναίσθημα σχετικά με την ευθύνη του ανθρώπου απέναντι στην κτίση. Αυτός που ορίζεται υπεύθυνος από κάθε ομάδα κολλάει τα χαρτάκια στον πίνακα.

ΑΝΑΛΥΟΝΤΑΣ: 1. Επεξεργασία κειμένου με ερωτήσεις

                           2. προβολή βίντεο

Ο εκπαιδευτικός δίνει φ.ε. στους μαθητές με το κείμενο του Γέροντα Πορφύριου “ Συνάντηση με ένα αηδονάκι και στη συνέχεια προβάλει το  βίντεο “ Η φύση μιλάει” 1:58

http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGYM-A1https://www.youtube.com

/watch?v=TQA8uzbDuQk21/777/5080,23143/ 

ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΣ: 1. Θετικό – αρνητικό

                                 2.  Μετατροπή κειμένου σε τέχνη

Δύο άκρες ενός διαδρόμου στην τάξη ορίζονται ως το θετικό και το αρνητικό.. Ο/η εκπαιδευτικός κάνει στους/ τις μαθητές-τριες ερωτήσεις ή αναφέρει κάποιες θέσεις. Οι μαθητές-τριες, ανάλογα με τη γνώμη τους, πηγαίνουν στη θετική ή στην αρνητική πλευρά του διαδρόμου. Στο κέντρο μπορούν να μείνουν όσοι/ες έχουν αμφιβολίες, ή δεν θέλουν να απαντήσουν σε μια ερώτηση. Οι μαθητές-τριες στέκονται στις διαβαθμίσεις του θετικού και του αρνητικού (συμφωνώ απόλυτα, σχετικά, λίγο κ.λπ.) Ο/η εκπαιδευτικός τους/τις ρωτάει για ποιο λόγο επέλεξαν τη συγκεκριμένη θέση. Μπορεί να μείνει όσο θέλει σε κάθε θέση ή ερώτηση, να δημιουργήσει συζήτηση, να προκαλέσει διάλογο, ή να περάσει σε επόμενη θέση ή ερώτηση. Οι μαθητές-τριες, μετά από κάθε ερώτηση και διάλογο, έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν θέση στον διάδρομο

 

1.     Οι σημερινοί άνθρωποι συμπεριφέρονται στην φύση/κτίση καλώς λίαν?

2.     Αν η φύση μπορούσε να μιλήσει θα ήταν θυμωμένη με τον άνθρωπο?

3.     Δικαιούμαστε να εκμεταλλευόμαστε τη φύση για την καλοπέρασή μας?

4.     Η φύση εκδικείται με τον τρόπο της?

5.     Χρειάζεται να ευαισθητοποιηθούμε για την προστασία του πλανήτη μας?

 

 

 

ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Μια μέρα, ένα πρωινό προχώρησα μόνος μου στο παρθένο δάσος. Όλα, δροσισμένα από την πρωινή δροσιά, λαμπύριζαν στον ήλιο. Βρέθηκα σε μια χαράδρα. Την πέρασα. Κάθισα σ’ ένα βράχο. Δίπλα μου κρύα νερά κυλούσαν ήσυχα κι έλεγα την ευχή. Ησυχία απόλυτη. Τίποτα δεν ακουγόταν. Σε λίγο, μέσα στην ησυχία ακούω μια γλυκιά φωνή, μεθυστική, να ψάλλει, να υμνεί τον Πλάστη. Κοιτάζω, δεν διακρίνω τίποτα. Τελικά, απέναντι σ’ ένα κλαδί βλέπω ένα πουλάκι. ήταν αηδόνι. Κι ακούω το αηδονάκι να κελαηδάει, να σχίζεται. μάλλιασε, που λέμε, η γλώσσα του, φούσκωσε απ’ τους λαρυγγισμούς ο λαιμός του. Αυτό το πουλάκι το μικροσκοπικό να κάνει κατά πίσω τα φτερά του, για να έχει δύναμη και να βγάζει αυτούς τους γλυκύτατους τόνους, αυτή την ωραία φωνή και να φουσκώνει ο λάρυγγάς του! Πω, πω, πω! Να ‘χα ένα ποτηράκι με νερό, για να πηγαίνει να πίνει και να ξεδιψάει!

Μου ήρθαν δάκρυα στα μάτια. […]
Δεν μπορώ να σας μεταφέρω αυτά που ένιωσα. Αυτά που αισθάνθηκα. Σας φανέρωσα, όμως, το μυστήριο. Και σκεπτόμουν. «Γιατί το αηδονάκι να βγάζει αυτούς τους λαρυγγισμούς; Γιατί να κάνει αυτές τις τρίλιες; Γιατί να ψάλλει αυτό το υπέροχο άσμα; Γιατί, γιατί, γιατί… γιατί να ξελαρυγγιάζεται; Γιατί, γιατί, για ποιο σκοπό; Μήπως περιμένει να το επαινέσει κανείς; Όχι, βέβαια, εκεί κανείς δεν θα το κάνει αυτό». Μόνος μου φιλοσοφούσα. […] Πόσα δεν μου είπε το αηδονάκι! Και πόσα του είπα μες στη σιωπή: «Αηδονάκι μου, ποιος σου είπε ότι εγώ θα περνούσα από δω; Εδώ κανείς δεν πλησιάζει. Είναι τόσο απρόσιτο το μέρος. Πόσο ωραία κάνεις χωρίς διακοπή το καθήκον σου, την προσευχή σου στον Θεό! Πόσα μου λες, αηδονάκι μου, πόσα με διδάσκεις! Θεέ μου, συγκινούμαι. Αηδόνι μου, μου δείχνεις με το κελάηδημά σου πως να υμνώ τον Θεό, μου λες χίλια, πολλά, πάρα πολλά...
Δεν είμαι καλά από υγεία, να τα πω όπως τα νιώθω. Θα μπορούσε να γραφεί ένα ολόκληρο πεζογράφημα. Το αγάπησα πολύ το αηδόνι. Το αγάπησα και μ’ ενέπνευσε. Σκέφτηκα: «Γιατί εκείνο κι όχι κι εγώ; Γιατί εκείνο να κρύβεται κι όχι κι εγώ;». Και μου ήρθε στο νου ότι πρέπει να φύγω, πρέπει να χαθώ, πρέπει να μην υπάρχω. Είπα: «Γιατί; Είχε αυτό κόσμο μπροστά του; Ήξερε ότι ήμουν εγώ και τ’ άκουγα; Ποιος τ’ άκουγε που ξελαρυγγιάζονταν; Γιατί πήγαινε σε τέτοια κρυφά μέρη; Αλλά κι εκείνα τ’ αηδόνια μες στο λόγγο, μες στη ρεματιά που βρισκόντουσαν τη νύκτα και την ημέρα, το βράδυ και το πρωί, ποιος τ’ άκουγε που ξελαρυγγιαζόντουσαν όλα; Και γιατί το κάνανε αυτό το πράγμα; Και γιατί πηγαίνανε σε τέτοια κρυφά μέρη; Γιατί σπάζανε το λάρυγγά τους; Ο σκοπός ήταν η λατρεία, το ψάλσιμο στον Δημιουργό τους, η λατρεία στον Θεό». Έτσι τα εξηγούσα.
Όλα αυτά τα θεώρησα ότι ήταν του Θεού άγγελοι, δηλαδή πουλάκια που δοξάζανε τον Θεό, τον Πλάστη των πάντων και δεν τ’ άκουγε κανείς. Ναι, κρύβονταν, να μην τ’ ακούει κανείς, πιστέψτε με! Δεν τα ενδιέφερε να τ’ ακούνε, αλλά ποθούσαν μες στη μοναξιά, μες στην ησυχία, μες στην ερημιά, μες στην σιωπή να τ’ ακούει ποιος άλλος; Ο Πλάστης των πάντων, ο Δημιουργός του παντός. Αυτός που τους χάριζε ζωή και πνοή και φωνή. Θα ρωτήσετε: «Είχανε μυαλό;». Τι να πω, δεν ξέρω αν το έκαναν συνειδητά ή όχι. Δεν ξέρω. Γιατί αυτά είναι πουλάκια. Μπορεί τώρα να είναι στη ζωή και μετά να μην υπάρχουν, όπως λέει η Αγία Γραφή. Δεν πρέπει εμείς να σκεπτόμαστε διαφορετικά απ’ ό,τι λέει η Αγία Γραφή. Ο Θεός μπορεί να μας παρουσιάσει ότι όλοι αυτοί ήταν άγγελοι του Θεού. Εμείς δεν τα ξέρουμε αυτά. Πάντως κρύβονταν, να μην ακούσει κανείς τη δοξολογία τους.

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

 

 

Σας δίνεται ένα κείμενο του Γέροντα Πορφύριου “ Συνάντηση με ένα αηδονάκι. Διαβάστε το προσεκτικά/ στη συνέχεια παρακολουθήστε το δίλεπτο βίντεο “ Η φύση μιλάει https://www.youtube.com/watch?v=TQA8uzbDuQk

Απαντήστε στις παρακάτω ερωτήσεις:

1.     Η φύση είναι ιδιοκτησία μας; Δικαιούμαστε να την εκμεταλλευόμαστε για το καλό μας;

………………………………………………………………………………

2.     Ποιός έχει στην ουσία ανάγκη, η φύση χρειάζεται τον άνθρωπο ή ο άνθρωπος την φύση. Να αιτιολογήσετε

…………………………………………………………………………….

3.     Μπορείτε να εντοπίσετε ομοιότητες όσων είδατε στο βίντεο με αυτά που διαβάσατε στο κείμενο του Γ. Πορφύριου;

……………………………………………………………………………..

4.     Αυτή τη σχέση που  περιγράφει ο Γέροντας Πορφύριος , της κτίσης ( φύσης) με το Θεό πιστεύετε ότι την έχουμε εμείς οι σημερινοί άνθρωποι?¨ Συμπεριφερόμαστε ¨λίαν καλώς? Αιτιολογείστε την απάντησή σας

…………………………………………………………………………………

5.      Μέσα στους παρακάτω κύκλους αποτυπώστε σε ζωγραφιά ποια πιστεύετε πως πρέπει να είναι η στάση μας απέναντι στην όμορφη δημιουργία του Θεού?

 

 

                                                                    

 

 

 

6.    Βλέποντας την παρακάτω αφίσα γράψε ένα σύνθημα που  σου έρχεται στο μυαλό

 

.................................................................................................................................................................